มีศิลปะการต่อสู้ป้องกันตัวแบบไหน ที่เหมาะกับผู้หญิงตัวเล็กๆ ครับ

[sun]

คงต้องถามข้อมูลเพิ่มเติมครับ ว่าอยากเน้นป้องกันตัวเป็นหลัก เอาความรู้และเทคนิคล้วนๆที่ไม่เน้นอยากเรียนรู้ศิลปะหรือออกกำลังกาย หรืออยากเรียนแนวที่ได้ออกกำลังกายหรือได้ศิลปะ แล้วทักษะการป้องกันตัวเป็นผลพลอยได้ครับ

กับแนวป้องกันตัวที่ว่านี่กำลังพูดถึงสถานะการณ์แบบเลวร้ายที่ต้องเอาตัวรอดจากคนที่มีความดุดันและความตั้งใจสูงที่จะทำร้ายหรือเอาชีวิตเราจริงๆ หรือแนวแค่ใช้ป้องกันตัวจากคนที่เป็นภัยกวนใจแต่อาจไม่รุนแรงมากครับ

ในมุมมองของผมถ้าอยากเรียนเพื่อเน้นป้องกันตัวเป็นหลักจากสถานะการณ์เลวร้ายจริงๆ แล้วจำเป็นที่จะต้องเป็นเร็ว เพราะไม่มีเวลาพัฒนาทักษะฝึกซ้อมมาก (เช่นมีเวลาไปเรียนอาทิตย์ละครั้ง หรือ 2 อาทิตย์ครั้ง) ผมจะแนะนำให้ไปฝึกแนวพวก Combative, Self-Defense และแนว Fighting System มากกว่าจะไปฝึกศิลปะการต่อสู้แบบปกติที่มีความ traditional พวกอย่างเช่นแนววิชาอย่างเช่น Krav Maga, Defense Lab หรือ Joe Defensive Tactic น่าจะตอบโจทย์กว่าครับ ข้อดีของ System พวกนี้จะเรียนรู้ได้ค่อนข้างเร็วและง่าย อีกทั้งจะให้ความสำคัญกับเรื่องจิตวิทยา, การตื่นตัวกับสภาพแวดล้อม และ Mind Set กับ Tactic ในการเอาตัวรอดจากสถาณะการณ์ต่างๆที่ตอบโจทย์ชีวิตปัจจุบันโดยที่ไม่เน้นไปแค่ที่เทคนิคการต่อสู้หรือการพัฒนาศักยภาพในการต่อสู้เชิงกายภาพเพียงอย่างเดียวครับ

จุดด้อยของ system แนวนี้ก็อาจมี (ย้ำว่า “อาจมี” เพราะบางที่บาง system ก็สามารถช่วยกลบจุดอ่อนตรงนี้ได้ด้วยวิธีการฝึก) ในเรื่องของการพัฒนาทักษะและความเคยชินในการต่อสู้จริงผ่านการฝึกแบบมีแรงต้านที่สมจริง ซึ่งในแอเรียนี้บางทีพวก กีฬาการต่อสู้แบบ Full Contact หรือ Full Resistance อย่าง MMA, มวยไทยเวที, มวยสากล, บราซิลเลี่ยนยูยิตสู หรือ ยูโด ที่มีการซ้อมสู้กันอย่างสม่ำเสมอมักจะช่วยพัฒนาทักษะการต่อสู้จริงได้ดีกว่า เพราะผู้ฝึกจะได้รับประสพการณ์การลองสู้และลองประยุคใช้เทคนิคจริงๆกับคู่ต่อสู้ที่มีฝีมือที่จะไม่ยอมเราง่ายๆ บวกกับได้เรื่องของการพัฒนา Fitness และศักยภาพการต่อสู้เชิงกายภาพไปในตัวด้วย แต่กีฬาการต่อสู้ก็มักจะมีข้อด้อยก็ในเชิงของเรื่องการ train เรื่องของ Mind Set, Tactic และจิตวิทยาในการรับมือสถาณะการณ์นอกสังเวียนครับ

ส่วนศิลปะการต่อสู้นี่ถ้ายิ่งเป็นผู้หญิงแรงน้อยมีข้อจำกัดทางกายภาพและเวลาในการฝึกซ้อม ผมไม่ค่อยแนะนำครับ ยิ่งถ้าเป็นวิชาที่เน้นไปทางท่าสวยงาม หรือใช้การกลไกของกล้ามเนื้อกับ Motor Skill ที่มีความซับซ้อน, มีฟอร์มรูปแบบที่ค่อนข้างฝืนธรรมชาติหรือสัญชาติญาณการเคลื่อนไหวของมนุษย์ที่ต้องพึ่งความแม่นยำสูง อย่าง ไอดิโด้, กังฟู, เทควันโด้, ฮัพคิโด หรือ ปันจะสิลัต เป็นต้น ยิ่งถ้าเป็นวิชาที่ไม่มีการต่อสู้แบบ Full Contact ยิ่งไม่แนะนำเลยครับ เพราะยากที่จะพัฒนาทักษะการต่อสู้จริงได้อย่างเป็นชิ้นเป็นอัน

จากประสพการณ์ส่วนตัว ผมมองว่าทักษะและการเคลื่อนไหวที่เน้นความสวยงามที่ต้องใช้ละเอียดอ่อนและทักษะสูงเป็นวิชาที่ต้องใช้เวลา, ความพยายามและความทุ่มเท (บวกกับ commons sense ต้องสูงพอสมควร) ถึงจะมีความเป็นไปได้ในการไปปรับใช้ได้ครับ โอกาสที่จะพัฒนาให้ร่างกาย, การเคลื่อนไหวกับ Mind Set ให้มีความพร้อมกับการเผชิญหน้าคู่ต่อสู้ที่เป็นภัยจริงๆจะมีภาษีต่ำกว่าอีก 2 แนววิชาที่กล่าวไปก่อนหน้านี้ครับ

ส่วนตัวผมชอบแนะนำสูตรเรียน กีฬาการต่อสู้ที่มี Full Contact ไว้ซักอันเพื่อให้ได้ทักษะและศักยภาพทางกายภาพในการต่อสู้จริง แล้วเสริมวิชาสาย Combative เพื่อให้ได้ Mind Set และ Tactic จะเป็นสิ่งที่ลงตัวสุดครับ

[nut]

วิ่ง 200 เมตร น่าจะเวิร์คครับ ไม่ก็สเปรย์ ปืนเล็กๆ หรือ ช๊อตไฟฟ้า น่าจะเวิร์ค

เอาจริงๆเคยไปเรียนไอคิโดมาครับ อาจารย์เป็นผู้หญิง ตอนนั้นแกสาธิตการป้องกันตัวยังสู้แรงเด็ก มอปลายผู้ชายสูง 175 หนัก 65 กิโลไม่ได้เลย
สุดท้ายแกก็ว่า และเหมือนนักกีฬาเทควันโดหญิงระดับเหรียญกรมพละ ก็เจอผู้ชายต่อยหาแหกมาแล้ว

[cherry]

ได้คสามรู้เยอะมากเลยค่า ขอบคุณค่ะ นี่ก็กำลังหาข้อมูลเพื่อไปเรียนค่ะ😊